Doedelzakken

Doedelzakken dateren wellicht uit de Romeinse of pre-Romeinse tijd aangezien de Oxford History of Music suggereert dat een sculptuur met doedelzakken is gevonden op een beeldhouwwerk in het Midden-Oosten uit 1000 jaar voor Christus.

Onderdelen van een doedelzak

De zak is een luchtdicht reservoir dat de lucht vasthoudt en de stroom reguleert waardoor de speler een continu geluid kan behouden. De speler blaast lucht in de zak door middel van een blaaspijp of een galg. De materialen die voor de zakken worden gebruikt variëren tussen dierenhuiden en synthetische materialen.

De chanter is de melodiepijp en wordt met twee handen gespeeld. Door het open karakter van de pijp kan de speler het geluid moeilijk stoppen dus in de meeste doedelzakmuziek is de basis een constant, legato geluid wat resulteert in het zangerige, bijna spookachtige geluid dat met deze instrumenten wordt geassocieerd.

Het chanter riet zit aan de bovenkant van de chanter, wat door de speler gebruikt wordt om geluid te produceren

De drones zijn de pijpen die de constante harmoniserende toon produceren tijdens het spelen. De drone bestaat gewoonlijk uit twee of meer onderdelen met een schuifgewricht zodat de toonhoogte kan worden aangepast.

Oefen-chanters worden gebruikt door beginners om te leren spelen en worden ook wel gebruikt door ervaren spelers om te oefenen en vaardigheden te perfectioneren.